My Life, My Everything

Magdagdag ng caption

Sa buhay natin may inilalaan ang Diyos na pamilya sa bawat isa sa mga taong kanyang nilikha. Pamilya na magmamahal at aagapay sa panahon ng kabagsakan natin. Pamilya ng magmamahal satin kahit anu pa man ang kahinaan natin. Para sakin, pamilya yung natatanging hindi ka iiwan sa kahit anuman yung pinagdadaanan mo sa buhay. Sila yung hindi mawawala kahit na lahat ng tao sa mundo mo, iniwan at tinalikuran ka na. May mga panahon na may tampuhan at hindi pagkakaunawaan, pero sa pagtatapos ng isang araw isang salita pa rin yung mananaig sa puso’t isip mo, “MAHAL KO ANG PAMILYA KO”

Sa nararamdaman ko ngayon durog na durog ang puso ko. Hindi ko alam kung ano at sino ang magiging lakas ko para bumangon sa pagkakadapa na to. Sa mga oras na to, nakita ko ang matatamis na ngiti at masasayang tawa ng bawat miyembro ng mahal kong pamilya at ito ang sagot sa katanungang nagpapahirap sa sarili ko. Dito ko nasagot kung para kanino ba ako nabubuhay, para kanino ba ako magiging malakas, para kanino ba ang pagbangon ko sa bawat pagsubok na hinaharap ko sa buhay. Tumutulo ang luha ko pero ng makita ko sila na Masaya at kumpleto napangiti ako. Ngayon ko narealized kung gaano kalaki ang impact ng simpleng ngiti nila sakin.

Siguro, ngayon ko lang sila totally nabigyan ng buong atensyon at halaga, ngayon lang pumasok sa isip ko ang halaga ng bawat isa sa pagbuo ng pagkatao ko dahil siguro nuon wala akong sapat na oras para ibigay  ito ng buo sa kanila. Ngayon sobra akong nagsisisi at nanghihinayang na hindi ko sakanila sinasabi ang mga salitang, “MOMMY, DADDY, ATE, KUYA MAHAL NA MAHAL KO KAYONG LAHAT. HINDI MAN KAYO PERPEKTO O MAY MGA PANAHON NA MAY TOPAK KAYO GUSTO KO PA RIN SABIHIN NA PARA SAKIN THE BEST KAYO.” Hindi ako sweet o madalas magpakita ng malasakit, pero sa kaibuturan ng puso o ng buong pagkatao ko nandun parin na priority ko sila higit sa sarili ko, sila muna bago ako. May kanya – kanya man silang kahinaan o kalakasan, lahat yun tanggap at mahal kong lahat. Kapag nasasaktan sila, ako ang kauna – unahang tao na luluha para sa sakit na nadarama nila, hindi man halata o hindi ko ipinapakita pero yun ang katotohan at proud akong sinasabi yun ngayon, ganon ko sila kamahal. Walang ibang magmamahal at tatanggap sa kapamilya natin kundi tayo lang. Yan ang halaga at role na ginagampanan ng pamilya sa atin.

Ngayon, sa bawat luhang pumapatak sa mga mata ko nagiging mas matatag ako at nailalabas ko ang mga emosyong kinikimkim ko sa puso ko. Ngayon matatag kong sasabihin na nabubuhay ako para sa pamilya kong to, hindi para sa sarili ko o kahit kanino, kundi para sa kanila lamang. Sila na nagsisilbing inspirasyon ko at lakas para bumangon, lumaban, abutin ang mga pangarap ko at harapin ang bawat kinabukasan ng buhay ko.

Mahal na mahal na mahal ko kayo. Mahal ko kayo higit pa sa sarili ko. Patawarin niyo ako sa mga panahong nasaktan at nabigo ko kayo. Ganitong tao lang ako, hindi perpekto at hindi kayang gawin lahat2x ng ineexpect niyong magawa ko pero alam ko balang araw makikita niyo rin na lahat ng kaya ko binubuhos kong lahat para sa inyo, kahit minsan hindi ko na kaya pinipilit ko pa rin kayanin para sainyo. Hindi ko man maibigay lahat ng pangangailangan niyo o lahat ng bagay na makakapagpasaya sa inyo, isa lang ang kaya kong ibigay ng buo sainyo, PAGMAMAHAL AT SUPORTA NA HINDI KAYA PANTAYAN NG KAHIT ANO AT SINO,